Als ik denk aan privacy, voelt het soms alsof ik een steen in mijn maag heb. Het hele jaar heb ik sessies gegeven over privacy en tegenwoordig begin ik me al te excuseren voor het feit dat ik meer vragen oproep dan ik kan beantwoorden.
Wat is het probleem? Mensen willen graag weten wat er wel en niet kan. En privacy is nou net een vakgebied waarbij ‘context’ van cruciaal belang is. Want wat is nu een datalek? En wat zijn nu gevoelige persoonsgegevens? Er zijn geen lijstjes of opsommingen die altijd juist zijn, of altijd onjuist. Veel vaker dan me lief is, moet ik op vragen dan ook antwoorden: ‘dat hangt ervan af’.
Maar wat is hiervoor de onderliggende oorzaak? Die vermaledijde privacy wetgeving met haar onduidelijke begrippen en open normen! Ik heb het hele jaar moeten uitleggen wat wordt bedoeld met ‘adequate gegevensbescherming’ (wat is adequaat), ‘passende maatregelen’ (wat is passend) en ‘onverwijld informeren’ (wat is onverwijld). Een welhaast onoverkomelijke en genetisch bepaalde allergie, voor een Caluwé-blauwdenker zoals ik.
Door deze open normen en door de sterke contextafhankelijkheid is het vrijwel ondoenlijk om klip en klaar uit te leggen wat wel en niet mag. En dat is, uiteindelijk, toch wat mensen willen horen. “Vertel me wat ik moet doen en vermoei me niet met het waarom”.
Wat mij betreft is de keuze voor de open normering een levensgrote lacune voor de privacy wetgeving. Voor puristen is het misschien leuk om bij het haardvuur te debatteren over de open normen, maar ‘gewone’ mensen willen gewoon hun werk doen. En weten wat ze qua privacywetgeving wel en niet kunnen doen. Zonder ‘context’. Zonder ‘hangt ervan af’.
Ik hoop dat het komende jaar meer duidelijk wordt over wat ‘adequaat’ en ‘passend’ is. En als de Autoriteit Persoonsgegevens als toezichthouder dit niet kan doen, dat brancheorganisaties of standaardisatie initiatieven de handschoen oppakken en gaan illustreren wat (bijvoorbeeld binnen bepaalde branches) wel of niet qua privacy de bedoeling is.
Zo. Nu ik dit opgeschreven heb, ben ik mooi van die steen in mijn maag af. En zo vlak voor Kerst is die lege maag dubbel welkom. 😉